Sagot :
Answer:
Ang larangan ng pag-aaral na nakikilala bilang kasaysayan ng matematika ay pangunahing isang pagsisiyasat sa pinagmulan ng mga natuklasang may kaugnayan sa larangan ng matematika at, sa mas kaunting dako, isang pag-uusisa sa mga pamamaraang pangmatematika at notasyon mula sa nakaraang mga panahon.
Bago sumapit ang makabagong panahon at ng pandaigdigang paglaganap ng kaalaman, ang nakasulat na mga halimbawa ng bagong mga kaunlarang pangmatematika ay lumitaw lamang sa loob ng mangilan-ngilang mga lugar. Ang pinaka sinaunang mga tekstong pangmatematika ay nakuha magmula sa Plimpton 322 (Matematika sa Babilonya, c. 1900 BK),[1] sa Papirong Pangmatematika ni Rhind (matematika sa Ehipto, c. 2000-1800 BK)[2] at sa Papirong Pangmatematika ng Moskow (matematika sa Ehipto, c. 1890 BK). Ang lahat ng mga tekstong ito ay nakatuon sa tinatawag na teorem na Pitagoreano, na tila pinaka sinauna at pinaka malaganap na kaunlaran pagkaraan ng payak na aritmetika at heometriya.
Ang pag-aaral ng matematika ay naging isang nagsasariling paksa magmula noong ika-16 daantaon BK sa pamamagitan ng mga Pitagoreano, na umimbento ng katagang "matematiks" o "matematika" na nagmula sa sinaunang Griyegong μάθημα (mathema), na nangangahulugang "paksa ng pagtuturo".[3] Ang matematikang Griyego ang malakihang nagpainam o nagpadalisay ng mga pamamaraan (natatangi na sa pamamagitan ng pagpapakilala ng mga pangangatwirang deduktibo o pangangatwirang humahango, pangangatwirang humuhulo, o pagrarasong nag-aawas, bumabawas, o nagbabawas; at ng mga rigor na pangmatematika o kahigpitang pangmatematika) sa mga pruwebang pangmatematika at nagpalawak sa paksa ng matematika.[4] Ang matematikang Intsik, sa pamamagitan ng pagbibilang ng mga tukod ay nakapagbigay na maaagang mga abuloy sa larangan ng matematika, kabilang ang isang sistema ng pagbibigay ng halaga sa isang lugar.[5][6] Ang Hindu-Arabeng sistema na pangnumero at ang mga panuntunan sa paggamit ng mga operasyon o pagsasagawa nito, na ginagamit na sa buong mundo sa pangkasalukuyan, ay maaaring umunlad sa loob ng kahabaan ng unang milenyo AD sa India at nailipat sa Kanluraning Mundo sa pamamagitan ng matematikang Islamiko.[7][8] Sa kabilang dako, ang matematikang Pang-Islam ang nagpaunlad at nagpalawig ng matematikang nakikilala ng mga kabihasnang ito.[9] Maraming mga tekstong Griyego at Arabiko na ukol sa matematika ay dating isinasalinwika papuntang wikang Latin, na humantong sa lalo pang pagpapaunlad ng matematika noong Gitnang Kapanahunan sa Europa.
Magmula sa kapanahunang sinauna hanggang sa Gitnang Kapanahunan, ang mga pasilakbong pagkamalikhain sa larangan ng matematika ay kadalasang nasusundan ng mga daantaon ng pagtigil o istagnasyon. Noong ika-16 daantaon sa Italyang may Renasimyento, nagkaroon ng bagong mga kaunlarang pangmatematika, na may pakikipag-ugnayan sa bagong mga makaagham na pagtutuklas, na nagawa sa tumutulin na hakbang at kalakaran na nagpapatuloy hanggang sa pangkasalukuyang panahon.