Kundi man sasapat ang bisa ng aking kalasag
Upang supilin ang banta ng panganib,
Ipag-antanda mo ako sa tapat ng altar
At damayan sa puspos na pananalangin.
Mahal, kay laking sigalot itong nilalabanan.
At batid kong ang pakikipagsapalarang ito’y
Isang pagsagwan sa daluyong ng alinlangan.
Hindi mawari ang lalim at bagsik ng tubig.
Tanging mga hampas ng alon ang tugon sa bawat daing;
Niyayanig ng takot ang mga adhikain.
Sa dilim, patuloy ang pag-apuhap sa mukha ng kaligtasan.
Sa panaginip, ilang ulit na’ng pagyugyog ng naulila sa yumao’y
Walang nakapaparam sa alingawngaw ng pagtangis.
Sa sandaling lamunin ng hilakbot ang dagat,
Nawa’y ibulong mo sa hangin ang pag-asang hindi maligaw
Sa patuloy kong paglalakbayPatungo
Pabalik
Hanggang maabot-tanaw ang lunas.
