Answer:
Kamalasa't si Don Pedro Sa Tabor ay naging bato At sa di pagdating nito Ang Berbanya ay nagulo. Si Don Diego'y inatasang Hanapin ang naparawal, Ang Prinsipe'y di sumuway At noon di'y nagpaalam. Baon sa puso at dibdib Ay makita ang kapatid, Magsama sa madlang sakit Sa ngalan ng amang ibig. Hanapin ang kagamutang Siyang lunas ng magulang, Kahit na pamuhunanan Ng kanilang mga buhay. Parang, gubat, bundok, ilog Tinahak nang walang takot, Tinutunton ang bulaos Ng Tabor na mailindog. Sa lakad na walang humpay Nang may mga limang buwan Ang kabayong sinasakyan Ay nahapo at namatay. Sa gayon ay kinipkip na Ang lahat ng baon niya Kabunduka'y sinalunga't Nilakad na lang ng paa. Salungahing matatarik Inaakyat niyang pilit Ang landas man ay matinik Inaari ring malinis. Hindi niya nababatid Siya pala ay sumapit Sa Tabor na ninanais Rikit ay kaibig-ibig. Noon niya napagmasdan Piedras Platas, kumikinang, Daho't sanga'y nagkislapan Pati ugat nitong taglay. Biglang nagbulay-bulay Ni Don Diegong namamaang, Punong yaong pagkainam Baka sa Adarnang bahay. Sa tabi ng punong ito May napunang isang bato, Sa kristal nakikitalo't Sa mata'y tumutukso. Muli niyang pinagmalas Ang puno ng Piedras Platas Ang lahat ay gintong wagas Naki'y may piedrerias. Sa kanyang pagkaigaya Sa kahoy na anong ganda, Inabo't ng ikalima't Madlang ibo'y nagdaan na. Sa gayong daming nagdaan Mga ibong kawan-kawan, Walang humapong isa man Sa kahoy na kumikinang. Kaya ba't ang kanyang wika, "Ano bang angking hiwaga, Punong ganda'y di sapala! Di makaakit sa madla. "Ganito kagandang kahoy Walang tumitirang ibon Hiwagang di ko manunoy, Sa aki'y lumilinggatong! "Sa kahoy na kaagapay Mga ibon ay dumuklay, Punong ito'y siya lamang Tanging ayaw na dapuan! "Dapwa't anumang masapit Ako dito'y di aalis, Pipilitin kong mabatid Ang himalang nalilingid." Ano ngang lumimlim na Ang gabing kaaya-aya, Si Don Diego'y namahinga Sa batang doo'y nakita.
