Hindi matutumbasan ang hirap na dinaanan niya habang ipinaglalaban si Flerida mula sa kanyang ama, maging ang mga digmaang kanyang naranasan ayon kay Aladin.
Isinalaysay nya ang kanyang pagkabilanggo at nakatakdang pagbitay sa Persya pagkagaling niya sa digmaan nang pinamunuan niya ang pananakop ng mga Moro sa Albanya. Ang kaparusahang ito ay sa kadahilanang pagkatalo sa digmaan at pag-iwan niya sa kanyang hukbo nang hindi pa sinasabi ng kanyang ama. Iniwan niya ang kanyang hukbo sa kanyang Heneral na si Osmalik.
Ang katotohanan ay panakip-butas lamang ang kaparusahan sa kanya, para sa isang makasariling kagustuhan ng kanyang amang si Ali-Adab na maagaw kay Aladin si Flerida. Siya ay iniligtas ng isang heneral mula sa pagkakakulong dahil sa pagpapatawad sa kanya ng kanyang ama, subalit ito mas lalong ikinalulungkot ni Aladin. Hinihiling niya pang mamatay kung hindi niya makakasama si Flerida. Umalis sya sa Persiya at hindi na bumalik.
Kanyang isinalaysay sa huli na siya ay anim na taong nang naglalakbay at naglilibot sa kagubatan, bago niya makilala si Florante.
